-
1 prowadzić
глаг.• вести• водить• возить• выставлять• дирижировать• ехать• заведовать• командовать• наводить• направить• направлять• отвести• отводить• отвозить• повести• повозить• поступать• править• привести• приводить• проводить• руководить• увести• управлять• устремить• устремлять* * *prowadz|ić\prowadzićony несов. вести;\prowadzić pod rękę вести под руку; \prowadzić samochód вести машину (автомобиль); \prowadzić do zwycięstwa вести к победе; \prowadzić piłkę спорт. вести мяч; \prowadzić korespondencję переписываться, вести переписку
+ wieść* * *prowadzony несов.вести́prowadzić pod rękę — вести́ по́д руку
prowadzić samochód — вести́ маши́ну (автомоби́ль)
prowadzić do zwycięstwa — вести́ к побе́де
prowadzić piłkę — спорт. вести́ мяч
prowadzić korespondencję — перепи́сываться, вести́ перепи́ску
Syn:
См. также в других словарях:
zwycięstwo — n III, Ms. zwycięstwowie; lm D. zwycięstwoęstw «decydujący sukces w walce, pobicie nieprzyjaciela, przeciwnika (przeciwników), pokonanie konkurenta we współzawodnictwie, wygrana w zawodach, w jakiejś grze, w konkursie itp.; tryumf» Całkowite,… … Słownik języka polskiego
przyświecać — ndk I, przyświecaćam, przyświecaćasz, przyświecaćają, przyświecaćaj, przyświecaćał rzad. przyświecić dk VIa, przyświecaćcę, przyświecaćcisz, przyświecaćświeć, przyświecaćcił 1. «oświetlać (czymś) drogę lub określone miejsce w ciemnym… … Słownik języka polskiego
wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt … Słownik języka polskiego
